Biorąc pod uwagę doświadczenie oraz nabyte umiejętności, jesteśmy liderem w Polsce jeżeli chodzi o chirurgię rekonstrukcjęną gałki ocznej po przebytym urazie. Wiele z efektów, uzyskanych poprzez wykonanie zabiegów przez dr Cywińskiego można zobaczyć w internecie na youtube.com oraz medtube.pl

Chirurgia obejmuje szereg procedur kosmetyczno-chirurgicznych mających na celu nie tylko przywrócenie funkcji widzenia, ale także uzyskanie maksymalnie korzystnego efektu kosmetycznego oka, które doznało urazu. Uszkodzenie oka może dotyczyć wszystkich struktur oka: rogówki, tęczówki, soczewki, a także siatkówki, błony naczyniowej oraz twardówki.
To co najbardziej “rzuca się” w oczy to uszkodzenia rogówki : blizny oraz całkowite jej zbielenie (bielmo). Jeżeli uszkodzenie dotyczy tylko rogówki to, aby przywrócić widzenie można wykonać przeszczep rogówki.
Jeżeli uszkodzenie struktur wewnętrznych oka nie pozwala na przywrócenie widzenia, a oko jest “białe”, wówczas można uzyskać jedynie efekt kosmetyczny poprzez zastosowanie np. koloryzujących soczewek kontaktowych.

Chirurgia rekonstrukcyjna tęczówki bez użycia implantów tęczówkowych oraz z użyciem implantów tęczówki, całkowitych oraz częściowych.

Chirurgia ta, jest jednym z głównych atutów dokotra Cywińskiego. Korekcja ubytków częściowych, wrodzonych lub nabytych może być wykonana bez użycia implantów tęczówkowych. Dr Cywiński, bazując na własnych modyfikacjach technik naprawczych tęczówki wykonuje korekcję jej ubytków używając tylko szwów (https://medtube.pl/okulistyka/filmy-medyczne/24181-one-day-with-iris-plastic-surgery-posttraumatic-postsurgical-postinflammatory-and-congenital-reasons-of-this-repair-will-be-presented). Wrodzone lub nabyte, całkowite ubytki tęczówki wymagają zastosowania implantów tęczówki, które z powodzeniem są stosowane w Ośrodku (https://medtube.pl/okulistyka/filmy-medyczne/24673-wszczepienie-sztucznych-teczowek-w-obu-oczach). W przypadku uszkodzenia tęczówki doprowadzającego do całkowitego lub też częściowego jej ubytku, . Ubytki tęczówki bez uszkodzenia soczewki własnej można korygować poprzez zastosowanie soczewek kontaktowych tzw. protetycznych, pokrywających ubytki tęczówki i jednocześnie działających jak przesłona.

poniżej: oko prawe: widoczne całkowite zbielenie rogówki

Po przebyciu ciężkich urazów oka uszkodzenie doprowadza do zniszczenia soczewki własnej oraz może spowodować częściową lub całkowitą utratę tęczówki. Tak złożone ubytki można korygować poprzez wszczepienie soczewki sztucznej wewnątrzgałkowej, posiadającej dodatkowo rysunek tęczówki oraz zaznaczoną źrenicę. Można także rozdzielić zabieg usunięcia od wszczepu sztucznej tęczówk. Kolor tęczówki oraz wielkość źrenicy dobiera się indywidualnie, zgodnie z kolorem i średnią wielkością źrenicy drugiego oka. Zmiany pourazowe w obrębie oka, takie jak krwotok do wnętrza oka czy też odwarstwienie siatkówki wymagają leczenia chirurgicznego, głównie zabiegów witrektomii.

Usunięcie zaćmy metodą fakoemulsyfikacji

Korygując wadę oka po usunięciu zaćmy, w ponad 60%-80% przypadków stosujemy soczewki klasy premium, pozwalające na korekcję astygmatyzmu oraz uzyskanie widzenia do dali, czytania lub do komputera bez potrzeby stosowania dodatkowej korekcji okularowej. Czyni nas to liderem w skali kraju.

Refrakcyjna wymiana soczewki

Metoda usunięcia soczewki własnej, nie zmętniałej w sytuacji utraty zdolności akomodacyjnych. Utrata akomodacji powoduje iż u osób z wadą wzroku wymagane jest stosowanie dwóch rożnych korekcji, do chodzenia i do czytania. W ten sposób można skorygować praktycznie każdą wadę wzroku, min. wadę nadwzroczności, krótkowzroczności, astygmatyzmu oraz wady złożone. Nie każdy jednak może być poddany takiem zabiegowi. Badanie kwalifikacyjne wykonujemy min. z użyciem urządzenia Itrace. 

Usunięcie soczewki dysfunkcyjnej z oka

Schorzenie o którym w Polsce i na świecie praktycznie się nie wspomina. Najczęściej występuje u osób ze średnią lub wysoką krótkowzrocznoscią, której towarzyszy astygmatyzm generowany przez soczewkę. Cechy charakterystyczne tego schorzenia to: brak jakochkowlwiek widocznych patologii w oku, dobre widzenie do bliży ale słąbe widzenie do dali, pomimo zastosowania całkowitej korekcji wady. Cechą charakterystyczną jest obecnośc tzw. aberracji wyższego rzędu, które są generowane przez soczewkę. Badanie soczewki wykonywane w rutynowy sposób tzn z użyciem biomikroskopu okulistycznego nie wykazuje żadnych patologii. Jedynie badanie z użyciem aberrometru (np. iTrace) pozwala wykryć obecność dysfunkcyjnej soczewki.

Wszczep fakijny

Metoda korekcji wady polegająca na wprowadzeniu soczewki sztucznej, najczęściej do przestrzeni utworzonej pomiędzy tylną powierzchnię tęczówki a soczewkę własną. Tego typu korekcja ma największy sens gddy zachowana jest akomodacja oka, ponieważ pacjent ma wówczas szansę na uzyskanie widzenia do dali i do czytania bez potrzeby dodatkowej korekcji okularowej. Korekcja ta zalecana jest, gdy nie można usunąć wady oka z użyciem laserowej korekcji wady.

Witrektomia tylna

Zabieg chirurgiczny w którym śródoperacyjnie wprowadza się narzędzia mikrochirurgiczne do wnętrza gałki ocznej i poprzez szereg manipulacji chirurgicznych stara się uzyskać efekt naprawy lub też usunięcia stanu chorobowego, z powodu którego dana osoba została zakwalifikowana do operacji. Słowo "witrektomia" oznacza usunięcie- wycięcie ciała szklistego tj. galaretowatej substancji wypełniającej największą przestrzeń gałki ocznej- komorę ciała szklistego. W oparciu głównie o tę czynność chirurgiczną dokonuje się niezbędnych "napraw" w chorym oku.

Witrektomia to często zabieg ostatniej szansy na poprawę widzenia, a w wielu schorzeniach jedyna skuteczna metoda lecznicza.

Obecnie zabiegi witrektomii najczęściej wykonywane są w poniższych stanach chorobowych:

1. Wylewy krwi do wnętrza oka, będące powikłaniem chorób ogólnoustrojowych, głównie cukrzycy, niedokrwistości a także urazów oka.
2. Choroby siatkówki:

• odwarstwienie siatkówki,
• powikłania niedrożności naczyń żylnych siatkówki,
• otwory siatkówki (w tym otwór w plamce),
• błony przed i podsiatkówkowe,
• masywne krwotoki podsiatkówkowe,
• niektóre zmiany powstające w następstwie zwyrodnienia siatkówki związanego z wiekiem oraz inne.

3. Urazy gałki ocznej oraz stany pourazowe oka, także z obecnością ciała obcego we wnętrzu oka.
4. Powikłania wcześniej wykonanych zabiegów na oku: stany zapalne, krwotoki, jaskra następowa i inne
5. Inne zmiany patologiczne w ciele szklistym: stany zapalne i pozapalne doprowadzające do znacznego pogorszenia widzenia

W trakcie zabiegu wykonuje się 3-4 linijne wejścia w twardówce (warstwie tworzącej ścianę gałki ocznej) o długości od 0.5 do 1.0mm, przez które wprowadza się do oka narzędzia chirurgiczne i substancje niezbędne podczas wykonywanego zabiegu.

Po wycięciu ciała szklistego, w zależności od przyczyny operacji, stanu miejscowego oka operowanego oraz prognoz pooperacyjnych, gałkę oczną wypełnia się jedną z poniższych substancji:

• Jałowy płyn o odpowiednim składzie chemicznym, który podlega samoistnej wymianie na płyn produkowany przez struktury wydzielnicze oka;
• Jałowe powietrze lub mieszaninę gazów rozprężających (SF6, C3F8 itp.), które również ulegają stopniowej, samoisntenj wymianie na płyn wewnątrzgałkowy. Podanie mieszaniny gazu rozprężającego powoduje znacznego stopnia upośledzenie widzenia (nawet do poziomu rozróżniania ruchów ręki przed okiem), trwające od kilku dni do kilku tygodni (w zależności od zastosowanej mieszaniny gazu). Upośledzenie widzenia ma charakter przemijający. Podanie gazu lub powietrza wiąże się też z potrzebą utrzymywania przez pacjenta odpowiedniej pozycji, zalecanej przez lekarza.
  Nie zastosowanie się do zaleceń lekarskich może doprowadzić do powikłań pooperacyjnych oraz do nie uzyskania zamierzonego efektu leczniczego. W trakcie obecności gazu rozprężającego w oku pacjenci nie mogą podróżować samolotem, z uwagi na możliwość znacznego rozprężenia się gazu, a w konsekwencji wzrostu ciśnienia śródgałkowego, co może nawet doprowadzić do pęknięcia gałki ocznej;
• Olej silikonowy (który nie ulega wymianie na płyn). Podanie oleju silikonowego do wnętrza oka powoduje zmianę własności optycznych oka. Pojawia się wada wzroku na poziomie 5-6 dioptrii, która wymaga dodatkowej korekcji. W naszej praktyce stosujemy korekcję tej wady z użyciem soczewki kontaktowej nagałkowej, która pozwala na uzyskanie dobrej, użytecznej ostrości wzroku. 

Witrektomia tylna, jak każdy inny zabieg może być powikłana szeregiem niekorzystnych następstw, przy czym przedoperacyjny stan oka zakwalifikowanego do operacji ma także wpływ na pojawienie się ewentualnych powikłań.

Najczęściej obserwowane powikłania to:

• Pooperacyjny, czasowy lub trwały wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego
• Odwarstwienie siatkówki nawrotowe
• Przejściowe stany zapalne oka
• Nawrotowe krwotoki do wnętrza oka
• Postęp zmętnienia soczewki czyli zaćmy (w przypadku zabiegów z podaniem gazu rozprężającego szybszy postęp zmętnienia soczewki obserwowany jest w każdym operowanym przypadku)
• Inne (nieszczelność rany pooperacyjnej), itd.

W niektórych, bardziej skomplikowanych przypadkach (zwłaszcza w obecności odwarstwienia siatkówki lub cukrzycy) zdarza się, że zabieg witrektomii trzeba powtórzyć.
U części operowanych osób, aby uzyskać zamierzony efekt operacyjnych zbieg witrektomii wykonuje się jednocześnie, w połączeniu z innymi zabiegami, np. usunięciem zaćmy, założeniem opaski lub plomby wpuklającej ścianę gałki ocznej, założeniem zastawki Ahmeda czy też usunięciem soczewki.

Oczekiwane, korzystne efekty tego typu zabiegu to nie tylko poprawa ostrości i funkcji widzenia, ale także:

• Poprawa lub stabilizacja widzenia
• Spowolnienie procesu chorobowego uszkadzającego widzenie
• Odtworzenie warunków anatomicznych gałki ocznej (urazy)
• Niedopuszczenie do zaniku gałki ocznej
• Inne.

Pamiętaj: wykonanie zabiegu operacyjnego nie zawsze wiąże się z poprawą funkcji widzenia!

Trabekulektomia

Jak dotychczas najczęściej wykonywana procedura w przypadku chęci uzyskania normalizacji ciśnienia w oczach, w których nie można uzyskać normalizacji ciśnienia wewnątrzgałkowego po zastosowaniu kropli ocznych lub laseroterapii. 

Zabiegi tzw. cyklodestrukcyjne z użyciem lasera diodowego (TSCPC) oraz endofotokoagulacja ciała rzęskowego (ECP)

 

Zabiegi należą do grupy procedur, w których uszkadza się ciało rzęskowe produkujące ciecz wodnistą oka. ECP to procedura mająca zastosowanie w przypadku utrudnionego, ale nadal zachowanego odpływu płynu z oka widzącego poprzez naturalne drogi odpływu płynu (kąt przesączania). Zabieg z użyciem lasera diodowego - przeztwardówkowa cyklofotokoagulacja to procedura, która powinna być stosowana jedynie w oczach ślepych, w których ciśnienie oka jest bardzo wysokie, sięgające 40-60mmHG. Warto tutaj dodać iż w przypadku braku odczuwania bólu w oku z tak wysokim ciśnieniem, jego zmniejszenie wpływa korzystnie, ponieważ zabezpiecza oko przed pojawieniem się w późniejszym czasie bardzo bolsenej keratopatii pęcherzowej.

 

Założenie zastawki Ahmeda

Nierzadko jedyna szansa normalizacji ciśnienia oka w leczeniu jaskry opornej na leczenie. Procedura zalecana  w oczach, w których dochodzi do całkowitego zahamowania odpływu płynu z oka przez naturalne drogi. Z taki stanem spotykamy się najczęściej w przypadku ocznych powikłań cukrzycy, stanach pozakrzepowych oka, po urazach, po usunięciu zaćmy wrodzonej, witrektomii tylnej z zastosowaniem oleju silikonowego i innych.